خبرنگاران مُرواربافی همدان؛ تنیدن احساس در تار و پود چوب - مجله جگوار

به گزارش روز چهارشبه خبرنگاران، علی اصغر مونسان با انتشار تصاویری از مُرواربافی در حساب کاربری خود در اینستاگرام، نوشت: نامش مُروار و معنیش سرخ بید است؛ نوعی از هفده شکل بید در دنیا. مروار در اصل به ترکه هایی گفته می گردد که پس از طی فرآیند نرم شدن، توسط مرواربافان، بافت خاصی روی آن صورت می گیرد و به یک محصول مصرفی دست انسان تبدیل می گردد.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خاستگاه رشته مروار بافی در کشور را استان های گیلان، تهران و همدان مطرح کرد و اضافه کرد: شهرستان ملایر و بعضی از روستاهای آن نظیر قشلاق، گوراب و داویجان پرچمدار این صنعت دست است و دلیل اصلی آن رویش گیاه مروار در این منطقه است.

مونسان با اشاره به اینکه زمان دقیق رواج مرواربافی در ملایر تعیین نیست، توضیح داد: کاربرد سبدهایی به نام محلی تویجه در شهرهایی مثل ملایر و نهاوند چندین سده است که رواج دارد.

تیجه به سبدهای بلندی می گویند که بانوان می بافتند و باغ داران برای جابجایی انگور استفاده می کردند، و یا سبدهای کوچکی که به عنوان جای لوازم آرایش یا جای سوزن و نخ برای دختران تازه عروس تهیه می شد و نمونه های آن را می توان در موزه لطف علیان ملایر مشاهده کرد

به گزارش خبرنگاران، هنر مرواربافی که شاید قدمتی حدود نیم قرن در ملایر دارد، امروز به جایی رسیده که به عنوان دومین شهر کشور، در فراوری این هنر می درخشد و با حدود 150 هنرمند، قطب فراوری مرواربافی و سبدبافی استان همدان و حتی کشور به شمار می رود؛ شهری که بیش از 30 درصد فراوریات خود را به خارج از کشور صادر می نماید.

هنر مرواربافی در شهرستان ملایر گام های محکمی برداشته است و اکنون در روستاهای استان همدان ریشه پیدا کرد است و برای درخشیدن در بازارهای دنیای و رسیدن به قطار توسعه نیازمند حمایت و نگاه ویژه مسئولان است تا برندی بر گردن فرهنگ و هنر و صنایع دستی ایران زمین گردد.