او به روباه و زاغ و چوپان دروغگو جان بخشید - مجله جگوار

به گزارش خبرنگاران، پرویز کلانتری، نقاش، تصویرگر، انیماتور و داستان نویس، یکم فرودین 1310 در زنجان به جهان آمد. آثارش را بر پایه مولفه های بصری هنری ایرانی خلق می کرد، با این تفاوت که به جای توجه به خصیصه های هنر قاجاری و سنتی، به زندگی اقوام و معماری ایرانی توجه کرد و در آثارش زیست مردم روستایی را به تصویر کشید.

یکی از مهمترین ویژگی های آثار کلانتری استفاده از خاک در کارهایش بود. البته در نقاشی معاصر ایران بعضی از هنرمندان دیگر نیز همچون مارکو گریگوریان و غلامحسین نامی نیز از خاک، گل و کاه گل استفاده می کردند؛ اما کلانتری جزو آن دسته از هنرمندانی بود که نگاهی دوره ای به این سبک نداشت و همواره در این جهت قدم برداشت.

معماری و ابنیه تاریخ، رسوم ایرانی، زندگی های روستایی، اسطوره های ایرانی، سقاخانه ها، داستان های عامیانه و اقوام ایرانی از مهمترین مضامین بودند که کلانتری در نقاشی هایش به آنها می پرداخت. هرچند که در این میان بعضی از منتقدان هنر بر این باورند که نقاشی های کلانتری را باید فارغ از ظاهرشان مورد آنالیز قرار داد؛ چراکه آنچه کلانتری در کوشش برای نشان دادن است معماری های زیبای سنتی ایرانی نیست، بلکه معنویت و روح آنهاست. در واقع کلانتری به چیزی فراتر از فرم اشاره می نموده و در پی خلق سرزمینی آرمانی و در آرامش بوده است.

کلانتری سال 1330 در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران قبول شد و در سال 1331 برای کار به انتشارات فرانکلین رفت و به کار تصویرگری مشغول شد. او که از سال 1334 در همین انتشارات تصویرگری کتاب های درسی را نیز شروع نموده بود، در سال 1335 تصاویر ماندگاری برای کتاب های درسی خلق کرد که جزو خاطره انگیزترین تصاویر کتاب های دوران مدرسه به حساب می آیند.

روباه و زاغ، چوپان دروغگو، حسنک کجایی و میهن خویش را کنیم آباد از جمله داستان هایی هستند که با تصویرگری های پرویز کلانتری رنگ گرفتند و ماندگار شدند.

کلانتری که از جمله هنرمندان پرکار بود و علاوه بر قلمو، دست به قلم نیز برد و کتاب های زیادی را از خود به یاد گذاشت، 31 اردیبهشت 1395 پس از تحمل دروه ای بیماری از جهان رفت.