از مار مهران مدیری تا آیگوآنا نفیسه روشن: حیوانات خانگی هنرمندان، تصاویر - مجله جگوار

حیوانات خانگی عجیب در خانه هنرمندان مشهور

انتشار ویدئویی از علی زندوکیلی که قصد دارد یک بچه شیر را به فرزندی بپذیرد موجی از انتقادها را به راه انداخت و دوباره ماجرای حیوانات عجیب خانگی را داغ کرده است.

علی زندوکیلی و نگهداری بچه شیر

شیر دل قراره بیاد پیش خودم بزرگ بشه و هواشو داشته باشیم این بخشی از جملاتی است که علی زندوکیلی رو به دوربین می گوید. این ویدئو، موج بزرگی از نقدها را طی یکی دو روز اخیر در پی داشته است؛ انتقادهایی از زوایای مختلف. برخی به اسارت حیوان بینوا توسط این هنرمند تاخته اند و برخی دیگر رفتار چهره ها و خودنمایی ها و خودخواهی آنها را مورد عنایت قرار داده اند. هر چند درپی موج انتقادها، علی زندوکیلی اعلام کرد قرار نبوده از این توله شیر یک حیوان خانگی بسازد و فقط قصدش ابراز علاقه بوده، اما یک بحث قدیمی دوباره داغ شده و بار دیگر این سوال مطرح می شود که نگهداری از حیوانات غیراهلی به عنوان حیوان خانگی و اهلی کردن آنها از چه نیازی نشات می گیرد و چه تبعاتی دارد، به خصوص وقتی چهره ها این کار را می کنند؟

ساکنان عجیب خانه هنرمندان: مار مهران مدیری و آیگوآنا نفیسه روشن

همزیستی انسان ها با حیوانات، نه عجیب است و نه مربوط به این روزگار. در نتیجه این همزیستی بوده که هر جانوری پیش از هر چیز در یکی از دو دسته بندی بزرگ جانوری قرار می گیرد؛ جانور اهلی و جانور وحشی. حیواناتی که در کنار انسان ها زندگی می کرده و مراقبت می شده اند، عمدتا جانواران ساکن مزارع هستند.

مرغ و خروس و گاو و گوسفند و اسب و الاغ و موجوداتی از این دست که معمولا خوی وحشی ندارند و انسان برای آنها طعمه نیست. حتی در جهانی مدرن هم زیست این دسته از حیوانات در کنار انسان ها، مقوله ای پذیرفته شده و تا حدی طبیعی به نظر می رسد، اما این که مهران مدیری در خانه اش یک مار پیتون تقریبا دو متری دارد یا نفیسه روشن، روزش را با درآغوش دریافت یک ایگوآنا آغاز می کند و مثلا قرار است یک توله شیر در خانه علی زندوکیلی جست و خیز کند، از آن مواردی است که با هر منطقی مردود به نظر می رسد.

این موج از غرب می آید؟

خیلی سال قبل از این که نگهداری از حیوانات خانگی به اندازه امروز باب شود و مثلا از اندوه بی اندازه هانیه توسلی برای گربه اش حیرت کنیم، آدری هیپبورن، بازیگر دوره کلاسیک سینمای آمریکا در خانه اش یک آهو داشت.

سالوادور دالی، نقاش سوررئالیست از یک پلنگ و مورچه خوار نگهداری می کرد و دیگر بازیگران و هنرمندانی بوده اند که با حیوانات خانگی عجیب و نامتعارفشان مورد توجه قرار می دریافتد. حالا و تقریبا از یک دهه پیش، همین روش را سلبریتی های ایرانی در پیش گرفته و دست گذاشته اند روی حیواناتی که زیستگاه شان هر جایی می تواند باشد جز در کنار انسان ها.

هر روز دارد به جمع چهره هایی که یک حیوان وحشی را به زندگی در کنار انسان ها عادت می دهند، اضافه می شود و تلاش بازیگرانی چون پریناز ایزدیار برای حمایت از حقوق حیوانات، زیر سایه کم دانشی و ناآگاهی بازیگرانی چون بهنوش طباطبایی که تولید لباس چرم را کمک به محیط زیست تصور کرده، رنگ می بازد.

نگهداری از حیوانات غیراهلی چه تبعاتی دارد؟

هیچ ماری نمی تواند به هیچ دادگاهی شکایت کند که او را از زندگی غریزی و زیستگاه طبیعی اش دور کرده اند. عقابی که گرفتار چاردیواری خانه یک هنرمند می شود از کجا بداند گرفتار سندرم استکهلم است یا ایگوانایی که با تمام ابهتش گرفتار یک آغوش خودنما شده، فریادی ندارد که فریادرسی داشته باشد. اما این فقط بخشی از تبعات نگهداری از حیوانات عجیب در خانه چهره هاست که شاید کمی ایده آلیستی به نظر برسد، اما به این چند مورد توجه کنید شاید نظرتان عوض شد به خصوص شما سلبریتی عزیز!

وقتی حیوانات وحشی به جهان انسان ها راه پیدا می کنند، وقتی حتی به گربه های شهر غذا می دهیم یا به هر ترتیب دیگری چرخه منظم اکوسیستم های طبیعی را برهم می زنیم، هیچ بعید نیست اتفاقات ناگواری در انتظارمان باشد. تصور کنید تقاضا برای نگهداری از یک جانور غیراهلی به عنوان حیوان خانگی تحت تاثیر رفتار فلان سلبریتی بالا بگیرد. تقاضا که بالا برود، شکار جانورها افزایش پیدا می کند و این یعنی برهم خوردن اکوسیستم که می تواند تاثیرات و تبعات غیرقابل پیش بینی و شاید بدتر از کرونا داشته باشد.