روزهای نارنجی فیلمی جهانی - مجله جگوار

اکران در کشورهای مختلف

آرش لاهوتی کارگردانی جوانی است که در رشته فیلمسازی تحصیل نموده است و توانسته با فیلم هایش برنده جوایز متعدد داخلی و خارجی گردد. فیلم سینمایی روزهای نارنجی اولین ساخته بلند او است که در اولین نمایش جهانی در جشنواره فیلم تورنتو حضور داشت.

علاوه بر جشنواره تورنتو برای همین فیلم نامزد برترین فیلم بخش نگاه نو از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شد، جایزه برترین فیلم جشنواره مانهایم آلمان با عنوان سینماگر بزرگ تازه وارد، بعلاوه جایزه فیپرشی (فدراسیون بین المللی منتقدان سینما) و جایزه کلیسای جهانی به این فیلم اهدا شد.

روزهای نارنجی برای نخستین بار در شهریورماه 1397 در بخش کشف جشنواره بین المللی فیلم تورنتو به نمایش عایدی. پس از کانادا در کشورهای سوئیس، برزیل، لهستان، ایتالیاف ترکیه، آلمان، هند، آمریکا، بلغارستان، هنگ کنگ، اسپانیا، کره شمالی، سوئد، اسکاتلند و در جشنواره های مختلف به نمایش در آمد.

روایتی با دوربین روی دست

داستان فیلم روزهای نارنجی روایت دو شخصیت اصلی این فیلم علی مصفا در نقش مجید و هدیه تهرانی در نقش آبان است. زن وشوهری که ساکن شمال ایران هستند و روزهای نارنجی، برشی 10 روزه از زندگی این دو نفر پیرامون هدفی که باید برای آبان محقق گردد، روایت می گردد.

مهران احمدی، علیرضا استادی، ژیلا شاهی، صدف عسکری، رویا حسینی، لی لی فرهادپور، اکرم علمدار، امین گلستانه و سیامک ادیب دیگر بازیگران این فیلم هستند.

منتقدان بر این باورند که فیلم نامه روزهای نارنجی که آن را جمیله دارالشفایی نوشته است دارای ضعف هایی است. فیلمنامه کار مشترک آرش لاهوتی و دارالشفایی است که عناصری در آن مطر می گردد که بلاتکلیف باقی می مانند و حواس بیننده را از جهت اصلی داستان پرت می نمایند. گره هایی در طول داستان وارد می گردد که شخصیت اصلی آنها را پیگیری نمی نماید و درنهایت نمی فهمیم چرا برای پیدا کردن سارق انبار، کاری انجام نمی گردد یا چرا آبان از کاراکتر معتاد قصه حمایت می نماید.

نقدهایی دیگر به بازی ها به این فیلم وارد شده است. شخصیت پردازی ها به درستی انجام نشده اس و لهجه بازیگران درست نیست حتی لهجه لیلی فرهادپور به شدت در ذوق می زند و معین است که زور می زند تا دیالوگ هایش را با لهجه مردم بومی منطقه ادا کند اما از طرفی به علت این که لوکیشن فیلم در یکی از شهرهای شمالی، گرگان است و باغ های پرتقال و طبیعتی بی نظیر را به تصویر می کشد، جذبیت های بصری خوبی دارد.

در این باره بخوانید:

درباره پریناز ایزدیار؛ ستاره تازه سینمای ایران

گیلدا؛ فیلمی ساخته دو کارگردان

دوئت؛ روایت روابط تاریخ گذشته

روزهای نارنجی با دوربین روی دست فیلمبرداری شده است و فرشاد محمدی فیلمبردار این کار در این مورد پیشتر گفته بود: در این فیلم، دوربین روی دست طبیعتا عمدی بوده. اجازه بدهید درباره علت این اتفاق من شرح ندهم. دنبال یک روش دوربین روی دست نوین نیستم. این روش در تاریخ جهان بی سابقه نیست. شاید در ایران کمتر دیده شده است. احساس کردیم دوربین هم می تواند اضطراب و غلیان درونی کاراکتر را راحت تر شرح دهد. دوربین، یک کاراکتر یا شخصیتی کنجکاو بود و فقط راوی نبود و یک جاهایی به قضاوت هم می پرداخت.