تور دبی ارزان: آنالیز غرفه چند کشور در اکسپو دبی از منظر قصه گویی و روایت گری - مجله جگوار

با تور دبی ارزان در زیباترین سواحل خلیج فارس استراحت کنید و شهری پر زرق و برق، بین‌المللی و پیشرفته را سیاحت کنید.

بهاره جهاندوست، نقال و قصه گو در یادداشتی با عنوان قصه گویی مدرن در اکسپو دبی به مشاهده و آنالیز غرفه چند کشور در اکسپو 2020 از منظر قصه گویی و روایت گری میپردازد. او در این یادداشت اکسپو را اینگونه ارزیابی میکند:

اکسپو دبی که چند روز پیش به فعالیت شش ماهه خود خاتمه داد، بزرگترین نمایشگاه و محل بازدید جهانی پساکرونا بود. در این رخداد 192 کشور توانمندی ها و ظرفیت های مالی، فنی، علمی و فرهنگی خود را به مخاطبان ارائه و هرکدام سعی کردند ضمن وفاداری به مضمون و شعار این دوره از اکسپو یعنی ارتباط فکر ها، خلق آینده با استفاده از ابزارهای نوین و شیوه های خلاقانه، بازتماشاماینده بیشتری را به سمت خود جلب نمایند و تأثیر عمیق تر و نقش مهمتری در جهت ایجاد تحرک و فرصت و پایداری جهان داشته باشند.

23 میلیون نفر از سراسر جهان برای بازدید حضوری از این نمایشگاه راهی دبی شدند و شاید میلیون ها نفر دیگر نیز به وسیله تور مجازی و پخش زنده، پاویون ها و رخدادهای اکسپو 2020 را دنبال کردند.

من یک ماه در این رخداد جهانی حضور و مشارکت داشتم. اگر بخواهم یک عنصر کلیدی متمایز نماینده اکسپو از سایر نمایشگاه ها و اجتماعات جهانی را نام ببرم، آن تنوع روایت هاست.

همه کشورهای شرکت نماینده سعی میکردند به شکلی نوآورانه و منحصر بفرد هویت ملی خود در عرصه های مختلف از جمله مالی، فرهنگی، علمی و غیره را به مخاطبان معرفی نمایند و در عین حال این هویت خاص را بخشی از یک شخصیت جهانی بزرگتر به نمایش بگذارند. به عبارت دیگر، در اکسپو دبی 192 روایت متفاوت با هدف ارتباط فکر های بشری و خلق آینده برای همه جهانیان در جریان بود.

تار و پود اکسپو روایت بود و قصه. روایت های کهن تاریخی سرزمین ها، قصه هایی از شکوه تمدن های دوردست، نمایش دستاوردهای کنونی و تصویرسازی و پیش بینی از آینده.

به عنوان یک قصه گو که در حوزه روایت ها و داستانهای اساطیری متمرکز بوده ام، شنیدن و تماشا این روایت ها برایم بسیار آموزنده و تجربه ای فراموش نشدنی بود که آموختن آن در هیچ کلاس و دوره ای میسر نمیشد. بنابراین تصمیم گرفتم چند نمونه از اشکال روایت را که در اکسپو دبی تجربه کردم، بصورت اجمالی با شما در میان بگذارم.

نحوه روایت از محتوای روایت با اهمیت تر است

بنا به تجربه و مشاهداتم که البته با آمارهای رسمی اکسپو نیز تطابق دارد، پاویون ها و رخدادهای پرتقاضا که صف های طولانی انتظار داشتند، عموماً سناریو یا چیدمانی خاص خودشان برای بازتماشامایندگان تدارک دیده بودند که فرد در جای دیگری نمی توانست آن را تجربه کند. اگرچه تمامی پاویون ها توانمندی های کشورشان در گذشته، اکنون و آینده را با استفاده از تکنولوژی های روز مانند صفحه نمایش های بزرگ، نورپردازی، موسیقی و غیره به مخاطبان ارائه می کردند، اما چگونگی استفاده از این ابزارها و رویکردشان در روایت در تأثیرگذاری بر بازتماشامایندگان بسیار مؤثر بود.

برای مثال در پاویون کشور آلمان در ابتدای ورود، هریک از بازتماشامایندگان یک گجت ساده دریافت می کردند که نام و ملیتشان روی آن بصورت دیجیتالی تگ (چسبانده) شده بود. بازتماشاماینده در فضای پاویون هرگاه در کنار کامپیوترها و ابزارهای تعاملی قرار میگرفت اطلاعاتی از کشور او به همراه نامش روی صفحه های نمایش ارائه میشد.

مثلاً برای من اطلاعاتی درباره مقدار رشد مالی ایران یا سهم ایران در مقدار آلودگی زیست محیطی جهان به نمایش درمی آمد و در مراحل بعد با مشارکت در رویه هایی که گردانندگان این پاویون برای توسعه پایدار زمین تدارک دیده بودند، راهکارهای لازم برای من به منظور یاری به این توسعه پایدار به نمایش درمی آمد و بعد در سالن انتهایی همه بازتماشامایندگان در یک فعالیت تعاملی برای تأمین انرژی پاک و توسعه پایدار شرکت میکردند و براساس مقدار سهمی که در انجام این فعالیت داشتند، نام و ملیتشان با فونت و رنگ متفاوت روی صفحه نمایشی بزرگ به نمایش درمی آمد.

در واقع در این پاویون بازتماشاماینده با هویت مستقل خود در یک فعالیت جمعی با سایر ملیت ها مشارکت نموده و نوعی تنیدگی و جهانی شدن را به صورت عینی تجربه میکرد. بهره گیری از روایت های فردی و در خدمت گرفتن آنها برای روایتی بزرگتر و جهانی تر، سناریو بی نظیری بود که تحمل صف های طولانی را در هوای گرم دبی برای بازتماشامایندگان پاویون آلمان توجیه می کرد و ارزشش را داشت.

استفاده از ابزارها و راهکارهای نوین برای نمایش روایت های پاویون ها بسیار خلاقانه و متفاوت بود. در پاویون کره جنوبی، مخاطب با اسکن کردن کیوآرکدهای (QR Codes) روی دیوارها، وارد جهانی واقعیت مجازی (Virtual Reality) میشد. تعامل با فرهنگ و اقوام در پاویون های پاکستان و عمان با استفاده از پخش بو و عطر صورت می گرفت. در پاویون هلند اطلاعات مفیدی در مورد زمین پاک و کشاورزی بصورت شماتیک، درون چترهایی که در دست بازتماشامایندگان بود، به نمایش درمی آمد. در پاویون ژاپن هر بازتماشاماینده یک آواتار یا شخصیت مجازی انحصاری به خود می گرفت و در فعالیت های تعاملی مشارکت می کرد. در پاویون تایلند روایت ها با نمایش های خیابانی مدرن و پرزرق و برق به مخاطبان ارائه میشد.

تمامی این ابزارها به یاری آمده بودند تا راوی بتواند روایت خود را به برترین شکل نقل کند و عمیق ترین تأثیر را بر روی مخاطب داشته باشد. این شیوه روایت، قصه گویی دیجیتال (Digital Storytelling) است که به عنوان راهکاری مؤثر برای ایجاد احساس تعلق خاطر و همراهی بین افراد در اکسپو دبی به خوبی آزموده شد. در این شیوه فرقی نمی کند داستانی که قرار است روایت گردد مربوط به هزاران سال قبل باشد یا هزاران سال بعد؛ شیوه روایت گری به علت ارتباط و تعاملی چندوجهی که با مخاطب دارد، او را بطور کامل در جریان روایت قرار میدهد.

به عنوان یک قصه گو امیدوارم مقوله قصه گویی و روایت گری دیجیتال و مدرن در کشورمان ایران هم جدی گرفته گردد و در آینده با بهره گیری از متخصصان فنی، کارگردان های هنری، کارشناسان علوم انسانی و شخصیت شناسی بتوانیم روایت های غنی و بی نظیر فرهنگی کشورمان را به شیوه ای جهانی ارائه دهیم. تا اکسپو ژاپن کمتر از سه سال به جای مانده و ما راه زیادی در پیش داریم تا بتوانیم قصه ایران را آنطور که شایسته است، به گوش جهانیان برسانیم.