سانتیاگو؛ محبوب ترین شهر نه چندان سبز شیلی - مجله جگوار

سانتیاگو، مرکز شیلی در صدر بسیاری از فهرست های سفر دنیا قرار گرفته است اما در میان انبوهی از مسائل زیست محیطی، هنوز در حال تلاش برای سبزتر شدن است.

مطابق مطالعه ای که در سال 2015 از طریق امریکن اکسپرس تراول (American Express Travel) اجرا شده است، انتظار می رود که سانتیاگو بعد از لندن، دومین مقصد محبوب سفرهای بین المللی باشد.

این شهر همچنین به شکلی باورنکردنی مورد توجه مهاجرین بسیاری قرار گرفته است که با هدف بهره مندی از امنیت و هزینه اندک تامین مسکن (که در این شهر زبان زد است) به سانتیاگو مهاجرت می نمایند.

سانتیاگو بیست سال اخیر را صرف بازسازی زیرساخت شهری خود کرده و در نهایت به قله اوج حمل ونقل عمومی دست یافته است: حمل ونقل عمومی این شهر در آمریکای جنوبی بهترین است.

قرار گرفتن سانتیاگو در مرکز کشور شیلی از نظر جغرافیایی، برای یک مرکز مناسب بوده و آن را به کانون بسیاری از سفرها در آمریکای جنوبی تبدیل کرده است.

اما این جایگاه، بلای جان سانتیاگو هم هست. قله های بلند رشته کوه آند (Andes Mountain) که دقیقا بالای دره ای است که شهر در آن واقع شده است، موجب ایجاد پدیده ای هواشناختی به نام وارونگی گرمایی می شود که هوای آلوده به دود و بخار را به دام انداخته و آن را در لایه های نزدیک به زمین، به عنوان مثال در سطح خیابان نگه می دارد.

معدن و ذوب فلزات که در بلندای این قله ها و بر فراز شهر آلوده تبدیل به یک صنعت ملی شده است، وقتی موجب افزایش سموم در شهر شود، هیچ کمکی به سانتیاگو نخواهد کرد.

هوای شهر سانتیاگو بدترین کیفیت را دارد. ذرات معلق در هوای این شهر، از استانداردهای آژانس حفاظت محیط زیست ایالات متحده امریکا (U.S. Environmental Protection Agency) و سازمان بهداشت دنیای (World Health Organization) بسیار بیشتر است و در نتیجه اثر مخرب بیشتری بر ریه ساکنان و بازدیدنمایندگان دارد.

سیستم حمل ونقل گسترده سانتیاگو که موجب رونق صنعت توریسم شده است، نتیجه تلاش های این کشور برای کنترل آلودگی هوا است.

این امید وجود داشت که با افزایش وسایل نقلیه عمومی در سراسر شهر و نیز حومه آن، مردم از اتومبیل های شخصی خود کمتر استفاده نمایند. در یک بازه کوتاه زمانی، این امر موثر به نظر می رسید.

بعد از ورود نخستین سیستم حمل و نقل عمومی، میزان آلودگی به یک سوم کاهش یافت.

اما پس از آن به شکل غیرقابل توضیحی آلودگی دو برابر شد. با این وجود، سانتیاگو توانسته است سایر تلاش های زیست محیطی خود را به گونه ای مدیریت کند که پیروز باشند، مثل تصفیه فاضلاب.

نتیجه این مدیریت، ایجاد امکاناتی است که به شهر سانتیاگو اجازه می دهد تا صد در صد فاضلاب خود را تصفیه و بازیافت نماید. در حالی که سایر کشورها به سختی قادر به بازیافت 70 درصد از فاضلاب خود هستند، این امر در سانتیاگو یک پیروزیت بزرگ است.

با وجود این که مسائل آینده مربوط به فاضلاب در سانتیاگو حل شده است، این شهر هنوز هم با مشکل آلودگی سنگین رود ماپوکو (Mapocho) دست به گریبان است. ورود فاضلاب به این رودخانه و نیز استفاده صنعتی از آن، آسیب عمیقی به نزدیک ترین منبع آب به شهر سانتیاگو وارد کرده است.

امید است که در حین بهره برداری از گردش گران، سانتیاگو بتواند بر مسائل زیست محیطی خود فائق آید.

در این صورت است که می توانند رونق صنعت گردش گری و توریسم را تبدیل به منبع تامین مالی بزرگی نمایند که ردپای عمیق کربن را از بین ببرد.