سرو ریکو؛ کوه آدمخوار در بولیوی - مجله جگوار

در ارتفاعات آند، در جنوب غربی کشور بولیوی و بالای یکی از بلندترین شهر های دنیا، کوه سرو ریکو قرار گرفته است که در قدیم به آن کوه ثروتمند لقب داده بودند. این نام به وسیله اسپانیای استعماری بر روی این کوه گذاشته شد. علت آن هم به خاطر منابع بزرگ نقره آن بود. اسپانیایی ها در آن موقع فکر می کردند کل کوه از سنگ نقره تشکیل شده است.

در سال 1545 یک شهر کوچک برای استفاده از معدن نقره در پای کوه سرو ریکو ساخته شد و سپس نزدیک به 3 میلیون نفر از افراد به صورت اجباری در این معادن کار می کردند. صدها هزار نفر از مردم یا بر اثر سوانح جان خودشان را از دست می دادند یا از گرسنگی، بیماری و کار مفرط از بین می رفتند.

حال نزدیک به 5 قرن از آن موقع می گذرد و خبری از معادن اجباری اسپانیایی ها نیست اما این کوهستان همچنان جان مردمان بسیاری را می گیرد.

صدها نفر از مردم پس از این که به غار وارد شده ، به علت ریزش کوه جان باخته اند. قرن ها استخراج معدن، باعث شده است تا سوراخ ها و حفره های بسیاری در این کوه به وجود بیاید و شرایط آن را ناپایدار کند و بسیار احتمال دارد که کل کوه فرو بریزد. در واقع، ارتفاع کوه در طی این سال ها، چند صد متر نشست داشته است و علت آن هم استخراج بی رویه و غیر اصولی اسپانیایی ها در آن موقع است.

طبق گفته یک مورخ به نام ادواردو گالیانو، از قرن شانزدهم میلادی تا به حال، نزدیک به 8 میلیون نفر در سرو ریکو مرده اند. بسیاری منتقد این رقم هستند و آن را بی پایه و اساس می دانند.

با این که نمی توان گفت چند نفر از مردم جانشان را در این کوهستان از دست داده اند، اما همگی بر روی لقب این کوهستان که کوه آدمخوار است اشتراک نظر دارند.

این معادن همچنان پابرجا هستند و همچنان کارگران در آن مشغول به کار هستند. با اینکه بسیاری از مردم جانشان را بر اثر سوانح از دست می دهند، اما یکی از عواملی که سهم کمی در کشتن مردم نداشته، بیماری سیلیکوزیس است. بیماری ریوی که علت آن تنفس گرد و غبار است.

معمولا در معادن امروزی و مدرن با استفاده از جریان آب، از گرد و غبار جلوگیری می نمایند اما در سرو ریکو خبری از این نوع پیشگیری ها نیست.

در اینجا، کارگران گرد و غبار معدن را تنفس می نمایند و به محض این که گرد و غبار وارد ریه می گردد، بافت های ریه زخم شده و با علایم شبیه به بیماری برونشیت بروز می نماید که شامل تب، درد قفسه سینه، کاهش وزن، ضعف و در نهایت مرگ می گردد. افراد اندکی به سن چهل سالگی می رسند. بر طبق گفته انجمن محلی زنان بیوه در این شهر، هر ماه 14 زن، همسر خود را از دست می دهند.

امروزه، این معادن به مقدار قرن 18 استفاده نمی شوند و به همین علت رشد مالی این شهر هم از آن موقع روندی کاهشی را طی نموده است.