در ایرلند شمالی چه می گذرد؟ - مجله جگوار

به گزارش خبرگزاری خبرنگاران به نقل از یورونیوز،ایرلند شمالی، در دهه هشتاد و حتی اوایل دهه نود قرن بیستم هنوز درگیر جنگ میان کاتولیک های جمهوری خواه وحدت طلب [با جنوب]، به رهبری ارتش جمهوری خواه ایرلند و پروتستان های سلطنت طلب بود. زخم کهنه استقلال کامل ایرلند از پادشاهی هنوز درمان نشده و خشونت در مقیاسی وسیع میان دو طرف جریان داشته است.

ارتش پادشاهی به جمهوری خواهان مسلح حمله می کرد و شورشیان عمدتا کاتولیک انتقام کشته هایشان را با بمب گذاری و قتل اتباع نظامی و غیرنظامی بریتانیایی می گرفتند.

دور اخیر ناآرامی ها در ایرلند شمالی اما پس از بیش از دو دهه صلح و آرامش در این کشور روی می دهد. اینبار دیگر برخلاف سال های دور نه از تشکیلاتی خبر است و نه از ایدئولوژی مبارزه. عمده شورشیان آوریل 2021 میلادی، جوانان و نوجوانان هستند.

گسترش شورش در خیابان های بلفاست آنچنان نگران کننده است که ایالات متحده آمریکا همراه با رهبران ایرلند شمالی، جمهوری ایرلند و بریتانیا خواهان برقراری آرامش در این کشور شده است.

چرا ایرلند شمالی دوباره درگیر شورش شد؟

شورش اواخر ماه مارس و زمانی شروع شد که پلیس ایرلند شمالی تصمیم گرفت تا رهبران حرفه ای حزب جمهوری خواه ایرلند (شین فین) را به دلیل شرکت در مراسم عظیم تشییع جنازه بابی استوری (Bobby Storey) فرمانده سابق اطلاعات ارتش جمهوری خواه ایرلند (IRA) تحت پیگرد کیفری قرار ندهد.

این مراسم تشییع جنازه در ژوئن ماه گذشته و در زمانی برگزار شده بود که محدویت های کرونایی، از جمله الزام به حفظ فاصله اجتماعی، مانند همین حالا برقرار بود.

میشل اونیل، معاون وزیر اول دولت ایرلند شمالی، یکی از شرکت کنندگان در این مراسم بود. حضور این مقام عالی رتبه در یک گردهمآیی عظیم و قانون شکنانه بحث را به مجلس کشاند و در نهایت منجر به آن شد آرلن فوستر، وزیر اول و رهبر حزب دموکراتیک وحدت خواه از شرکت در نشست های خبری راجع به شرایط ویروس کرونا امتناع کند. این شرایط تا سپتامبر سال گذشته ادامه یافت: زمانی که میشل اونیل پذیرفت که حضور در این تجمع، بی اهمیت نشان دادن استراتژی مبارزه با ویروس کرونا بوده است.

اما رعایت نکردن محدودیت های کرونایی از سوی یک مقام بلندپایه تمام ماجرا نبود.

اجرای برکسیت در کشوری که بیشتر شهروندان خواهان ماندن در اتحادیه اروپا بودند

روابط میان دو گروه عمده سیاسی-مذهبی در ایرلند شمالی، یعنی وحدت طلبان کاتولیک و سلطنت طلبان پروتستان از مدت ها پیش و به ویژه پس از جدی شدن اجرای برکسیت، پرتنش شده بود. اکثریت شهروندان این کشور عضو پادشاهی بریتانیا به جدایی از اتحادیه اروپا نه گفته بودند.

مهمترین چالش، همانطور که پیش تر هم پیش بینی می شده مساله چشم انداز مرزهای میان ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند است. امری که می تواند بالقوه، مفاد توافق آدینه نیک را نقض کند؛ معاهده ای که به سه دهه خشونت میان پروتستان ها و کاتولیک ها در ایرلند سرانجام داد. این چالش احتمالا دلیل اصلی خشم در میان شهروندان ایرلند شمالی است.

اتحادیه اروپا و بریتانیا در جریان مذاکرات برکسیت توافق کردند که ایرلند شمالی، با وجود جدایی بریتانیا، تا حدودی در محدوده بازار واحد اروپایی باقی بماند. این توافق به آن معنی است که کالاهای وارداتی از بریتانیا به ایرلند شمالی، در دروازه همین کشور از سوی نهادهای گمرکی اتحادیه اروپا کنترل می شوند و به همین ترتیب، نیازی به نظارت گمرکی میان ایرلند شمالی و جمهوری ایرلند وجود ندارد.

با این همه پروتستان های هوادار سلطنت از این توافق اصلا راضی نیستند و می گویند وجود بازرسی های گمرکی اتحادیه اروپا، نقش این کشور در پادشاهی بریتانیای کبیر را کمرنگ می نماید.

شورش در چه مناطقی در جریان است؟

ناآرمی های اخیر در مناطق پروتستان نشین شروع شد و در مواردی به درگیری های میان فرقه تبدیل شد.

در بلفاست، پایتخت، شامگاه پنجشنبه پروتستان های جاده شانکیل و کاتولیک های ملی گرای جاده سپرنگفیلد با یکدیگر درگیر شدند و به علاوه چندین مامور پلیس در منطقه پروتستان نشین ساندی رُو زخمی شدند.

شورشیان چه کسانی هستند؟

به گفته پلیس و رهبران محلی، شورشیان عمدتا جوان، و شماری از آن ها نوجوانان 12-13 ساله هستند. با این حال گزارش های متعددی حاکی از حضور شبه نظامیان در میان شورشیان است.

شورای جوامع وفادار [به تاج و تخت] ایرلند شمالی می گوید هیچکدام از نهادهای زیر مجموعه آن مستقیم یا غیرمستقیم در شورش ها شرکت نداشته اند. این نهاد غیردولتی و قدرتمند روز آدینه با صدور بیانیه ای بیان کرد حق اعتراض مسالمت آمیز یک حق بنیادین است. ما برای هموطنان خود کاملا روشن نموده ایم که هر اقدامی از جانب وفاداران به تاج و تخت باید مسالمت آمیز باشد